بی فایدست انگار داد و فریاد من
بال و پرم بستست رفته صیاد من
منی که چهارده سال تو سیاه چال بودم
روزای آخر نیست هیچ کسی یاد من
میخونم هر شب خلصنی یا رب
خونی که رو لبای عطشان منه
اثر سیلی نگهبان منه
بهونه شکنجه روز و شبم
صدای یا رضا رضا جان منه
خدا حافظ رضا رضا رضا
زیر گلوم زنجیر خیلی محکم شده
نفسام این شبها نا منظم شده
روی زمین هم با سلسله میکشن
از قل و از زنجیر ساق پام کم شده
خیلی دلگیرم پس کی میمیرم
ناله کنم کسی جوابم نمیده
دهن روزه هیچکی آبم نمیده
ولی خدایی هیچ چیزی اندازه
دوری بچه هام عذابم نمیده
خدا حافظ رضا رضا رضا
زیر کتک باید یاد مادر کنم
روی خاکا یاد شاه بی سر کنم
برای تشییعم تابوتی نیست باید
خودمو راضی با تخته در کنم
وقت دفن من فرزندام نیستن
حالا که بی کفن نمیمونه تنم
میون سلسله به سینه میزنم
به شیعیان بگید همه گریه کنید
ولی به یاد جد بی پیروهنم
غریب کربلا حسین حسین حسین حسین
- سه شنبه
- 19
- اسفند
- 1399
- ساعت
- 12:17
- نوشته شده توسط
- طاهره سادات مدرسی
ارسال دیدگاه