چگونه؟ با که بگویم ؟دو دل جدا ماندند
که پاره های دلم بین بوریا ماندند
چگونه با تو بگویم که نوزده کودک
 ز جمع قافله خواهرِ تو جا ماندند
یکی دو تا که در آن شب درون خیمه و دود
 میان حلقه ی آتش به شعله ها ماندند
یکی دو تا که زمان هجوم جان دادند
 و چند تای دگر زیر دست و پا ماندند
دو طفل در بغل هم ز درد دق کردند
دو طفل موقع غارت ز ما جدا ماندند
یتیم های تو را جمع کردم اما از
 فشار حلقه زنجیر بی صدا ماندند
چو گیسویت که به دست نسیم میپیچید
 طناب گرد گلوی یتیم میپیچید