آمد در آغوش علی(ع) از ماه زیباتر
دور و بر گهواره اش بر پا شده محشر

ذکر لب خورشید شد؛ ماه بنی هاشم
ترسیم شد ذکر «دخیلک» بر تن گوهر

پشت و پناهش آمده با اشتیاق امشب
زینب(س) خبر آورده، شد أم البنین(س) مادر

قنداقه اش دور سر اربابمان چرخید
اصل «ولایت» شد برایش اولین باور

دلگرمیِ روز مبادای حسین(ع) آمد
زهرای مرضیه(س) ندارد غصه ای دیگر

ربّ الأدب بود و سرِ تعظیم خم میکرد
پیش حسین بن علی(ع)؛ آن سید و سرور

در هر دو عالم در شجاعت نیست مانندش
در معرکه کافیست یک عباس(ع) و یک لشکر

باب الحوائج بودنش سائل به بار آورد
حاجتروا کرده ست حتی لحظۂ آخر

ساقیِ با غیرت، علمدارِ سپاه حق
از با وفایانِ جهان شد برتر و سرتر!