دوباره مرغ دلم پَر زَنَد به سوی بقیع
مَشامِ جان شِنَوَد باز، عطر و بوی بقیع
حدیثِ درد زِ نامَش همیشه میخوانم
اَنیسِ غم شده چون، خاکِ کوی بقیع
زِ داغِ قلبِ حَسن سینه اش شَرَر دارد
چرا که زَهر جَفا، خورده از سَبوی بقیع
هنوز خون چِکَد از زَخمه های زنجیرش
زِ ساق و گَردنِ سجّاد، تا به روی بقیع
شَرابِ مَکتب قرآن، جهانیان نوشید
زِ بَحرِ حضرت باقر، کنارِ جوی بقیع
مَرامِ صدق و صفا را، زِ صادقان آموخت
کسی که اُنس گرفته، به خُلق و خوی بقیع
حَرامیان که شکستند حُرمَتِ خاکَش
هنوز ناله بُلند است از گلوی بقیع
دوباره مسجد و گُنبَد، دوباره اِذنِ دُخول
ضَریح و زائر و گریه ست، آرزوی بقیع
اگر چه چار اِمامَند، گَنج نَهانش
وَلیک دُختِ رسول است آبروی بقیع
علی و (بیکَسی) و ناله های دَر دلِ شب
زِ داغ فاطمه اَشکَش شده، وضوی بقیع
- جمعه
- 29
- اسفند
- 1399
- ساعت
- 21:33
- نوشته شده توسط
- یوسف اکبری
- شاعر:
-
مهدی عبادی(بیکس)
ارسال دیدگاه