یا صاحب الزمان
عالم سراپا نور شد، شمس وقمر مستور شد
تابید انوار خدا، بر سامرا وبر زمین

اندر سرای عسکری، آمد زنسل حیدری
مولود زیبا منظری، براو هزاران آفرین

میلاد آن جان جهان، باشد بهار عاشفان
گنجینه خلقت شده، تکمیل با دری ثمین

بالا چراغانی شده، هنگام مهمانی شده
آمد به عرش کبریا، قنداقه آن مه جبین

عطر بهشتی حس شود، از دامن نرگس شود
فرهادها را آمده، شیرین مثال انگبین

از بهر این عالی نسب، افلاکیان غرق طرب
بهر خداوند جهان، آمد ولی آخرین

ماه درخشان آمده، سلطان خوبان آمده
آمد سرور بیکران، اندر قلوب مومنین

باشد فرعون زمان،اندر پی آن جانِ جان
غائب شد از هر دیده ای،آن مقتدای اهل دین

موعود قرآنی بود، اوج مسلمانی بود
در ظلمت ظلم جهان، شمس الضحی، حبل المتین

میلاد او روز خدا، شادان به جنت مصطفی
برشیعیان مرتضی،زیباترین،زیبا ترین

او ماه ناپیدا بود،روشنگر دلها بود
با یوسف زهرا شود، فردای عالم بهترین

پیوسته بر لبهای ما، این معزالاولیا
بنما ظهور ای مقتدا،آقا، مذل الظالمین

شعر :اسماعیل تقوایی