پیـــاده آمده تا تــک ســوارِ مـــا باشد
قـرار شد گُلِ نرگـــس قـرارِ مـــا باشد
امامِ صُلح غزل پوش می رسد از راه
که مـهربانــیِ او ذوالفقـــارِ مـــا باشد
سپاهِ گیســـوی او تا رها شود در باد
مسیح شانه به شانه کنــارِ مـــا باشد
به قلـــبِ آیِنـــه ای کـــاش آه ننشیند
مباد زخمیِ گـــرد و غبــــارِ مـــا باشد
عَجَم قبیله ی نام آشنایِ عشقِ علیست
طلایِ حضرتِ سلمان عیــــارِ ما باشد
خـــدا کند که شــــکوفاییِ گُلِ نرگس
طلـــوعِ تازه ای از روزگــــارِ ما باشد
خـــدا کند که بمیریــــم انتظارش را
و این نوشته ی سنگِ مـــزارِ ما باشد :
ستاره ای بدرخشید و ماهِ مجلس شد
دلِ رمیده ی ما را انیس و مونِس شد
- شنبه
- 7
- فروردین
- 1400
- ساعت
- 11:42
- نوشته شده توسط
- طاهره سادات مدرسی
- شاعر:
-
ابراهیم زمانی
ارسال دیدگاه