ای دل بیا ز خویش برون تا سفر كنیم
از كوچه های سامره با هم گذركنیم
گاه عزای عسكری و موسم غم است
برخیز تا به ناله جهان را خبر كنیم
مهدی به بزم سوك پدر سرزند بیا
شاید كه یك نفس رخ او را نظر كنیم
همراه بلبلی كه به گلزار سامراست
بر عمر كمتر از گل او دیده تر كنیم
خیزید تا بیاد دل پاره پاره اش
ناله زنیم و گریه ز سوز جگر كنیم
زهرا نشسته در غم فرزند خود بیا
تا گریه گه به مادر و گه بر پسر كنیم
زین داغ جانگداز «وفائی» روا بود
شب را چو شمع سوخته با گریه سركنیم
شاعر:سید هاشم وفایی