هوا هوای جنون است و شور چلچله ها
هوای زخمه زدن بر گلوی هلهله ها
میان منجی و عالم خطوط فاصله بود
عنایتی شد و شد پاک خطّ فاصله ها
زمین تمام قد آمد به پیشواز بهار
بهار اول و آخر، بهار سلسله ها
چه خوش نشسته «إذا زُلْزِلَه» به وادی کفر
که پایه پایه ی کفرست سهم زلزله ها
شکست آل علی شد مهندسی اما
محمد آمد و هم ریخت آن معادله ها
چه جوششی ست در این عید نو تر از نوروز
که می رسد به زمین آسمانی از صله ها
خدا کند برسد این خبر که خودکارش
گذاشت نقطه ی پایان به پیش مسئله ها
- یکشنبه
- 8
- فروردین
- 1400
- ساعت
- 21:18
- نوشته شده توسط
- طاهره سادات مدرسی
- شاعر:
-
سید علیرضا معزی
ارسال دیدگاه