بند اول
یک سال ونیمه دارم،روضه هاتو میخونم
از بسکه گریه کردم،به لب رسیده جونم
بازم بغل گرفتم پیراهنت برادر
مصائبت حسین جان،برده دیگه توونم
یه صبح تاعصر تمومه،گلهای من رو چیدن
گرگهای پست و وحشی،یوسفمو دردیدن
یه روزه خوش ندیدم،از بعده تو یا أَخا
زينب وکشته داداش،غُصه ی کرب وبلا
واویلتا واویلا
بند دوم
از داغِ روزه دهم،موی سرم شد سپید
قامته خواهره تو،از غم و غُصه خمید
همش جلو چشامه،صحنه ی قتلگاهت
همونجا که عدو از،قفا سرت رو برید
از ضربه های شمشیر،زخمیه پیکره تو
سرت به نیزه رفته ، جلوی مادره تو
غارته خیمه هاتوبه چشم دیدم حسین جان
بردن ما رو اسارت ، رو ناقه های عریان
واویلتاواویلا
بند سوم
مسیره کوفه تا شام،پر از غم و بلا بود
محله ی یهودی بدتر ز کربلا بود
ازروی پشت بوما آتیش و سنگ میبارید
دیدم سرت یا اخا،به زیره دست وپا بود
رفتیم تو کوچه بازار،امان ازاین جسارت
در بین ازدحام شد،به خواهرت اهانت
بزم یزید ملعون ، میونه نامحرمان
دیدم لبت پاره شد،باضربه ی خیزران
واویلتاواویلا
- پنج شنبه
- 12
- فروردین
- 1400
- ساعت
- 23:1
- نوشته شده توسط
- یوسف اکبری
- شاعر:
-
الیاس محمدشاهی
ارسال دیدگاه