ای مؤذن، صفای مرثیه ها
بلبل نینوای مرثیه هامیرسیدازتو بر مَلیک ومَلَک
فیض بی منتهای مرثیه ها
این تو بودی که ریختی گوهَر
از صدایت به پای مرثیه ها
نغمه پرداز خبره غیرازتو
کیست دیگر برای مرثیه ها
بُغض غم بی تودرگلوی من است
ای طنین نوای مرثیه ها
در فراقت سروده ام غزلی
بر تر از آه و وای مرثیه ها
عشق باتو چه دلبریها کرد؟
که شدی جانفدای مرثیه ها
تا کفن پوش گشت حنجره ات
شد یتیم آشنای مرثیه ها
رفتی و تا ابد ولی باقیست
هُنرات لابه لای مرثیه ها
نام تو جاودانگی دارد
درکتاب دعای مرثیه ها
کاش میشد دوباره میخواندی
شعری از ابتدای مرثیه ها
- شنبه
- 14
- فروردین
- 1400
- ساعت
- 22:34
- نوشته شده توسط
- یوسف اکبری
- شاعر:
-
سید تقی سیفی اردبیلی
ارسال دیدگاه