ای دیده! گریه کن به گلِ پرپرِ علی
چون ابر در مصیبت نیلوفر علی
ای دل! بسوز و آه بکش، آه آتشین
آتش زدند قوم دَنی، بر در علی
ای شیعه! دست غم به سر و سینه ات بزن
گویم دوباره مرثیه از دفتر علی
دانی که کی قیامت حیدر به پا شده ست؟
آن دم که سوخت هم در و هم همسر علی
باور کن ای عزیز! که در قبر هم هنوز
گرید برای فاطمه، چشمِ ترِ علی
هر چند نعش فاطمه تشییع می شده ست
تشییع می شده ست ولی پیکر علی
من آذری زبانم و قلبم پُر آذر است
زیرا فتاده ذرّه ای از آذر علی
یانّام دوشنده یادیمه زهرا مصیبتی
یاندی قاپی یاناندا دلِ مضطرِ علی
بو سرّه سیّدالشّعرا آدلانوب «بشیر»
اولموش غلام فاطمه و نوکر علی
- یکشنبه
- 15
- فروردین
- 1400
- ساعت
- 20:38
- نوشته شده توسط
- یوسف اکبری
- شاعر:
-
سیدبشیر حسینی میانجی
ارسال دیدگاه