دلا مه رمضان، ماهِ ماهرویان است
مه عظیم و عزیز خدای خوبان است
نوشته اند به سر درب روضه ی رضوان
خوشا کسی که درین مه ز روزه داران است
خوشا به حال کسی که کنار سفره ی نور
برای یار دل آرای خویش مهمان است
بخوان کتاب خدا و چو گل معطّر باش
چرا که ماه گل است و بهار قرآن است
از آیه آیه ی قرآن شکوفه می بارد
نظر به سوی دلت کن شکوفه باران است
بخوان تو آیه ی لاتقنطوا ز رحمت یار
که یار، بنده نواز و رحیم و رحمان است
سحر ز خواب به پا خیز و خوان دعای سحر
که جمله جمله ی آن ذکر عشقبازان است
گرسنه باش که یاد گرسنگان باشی
به یاد دار که این ماه، ماه احسان است
لباس بندگیِ حق بپوش و روزه بگیر
که روزه موجب صحّت به جسم انسان است
دوباره قافله ی عشق، راه افتاده ست
عقب نمان تو، که این قافله شتابان است
ز کرده های بدت توبه کن، درین فرصت
که ماه توبه و آمرزش گناهان است
درین مه آمده بر این جهان امام حسن
کتاب حُسن جمالش کتاب عرفان است
بلی که فرصت شادی ست نیمه ی رمضان
فرشتگان الهیّ و شیعه شادان است
چو می رسی به شبِ نوزدهِ مهِ روزه
عجب غمی ست که در انتظار یاران است
غمی که از اثرش غلغله در عالم شد
غمی که در دل خوبان و اهل ایمان است
شب شهادت مولای شیعه در پیش است
سیاه پوشی ما بهر شاه مردان است
«بشیر» روزه بگیر و بخوان، نوحه ی غم
که دفتر دل غمگین تو غمستان است
- سه شنبه
- 17
- فروردین
- 1400
- ساعت
- 18:35
- نوشته شده توسط
- یوسف اکبری
- شاعر:
-
سیدبشیر حسینی میانجی
ارسال دیدگاه