با سوز قلب پاره پاره گریه می کردی
 با چشم های پر ستاره گریه می کردی
 دل های نزدیکانتان که جای خود دارد
 که آب می شد سنگ خاره، گریه می کردی
 در وقت تجدید وضو تا آخر عمرت
 تا آب می دیدی دوباره گریه می کردی
 با یاد اکبر، تا که می آمد به گوش تو
 بانگ اذان از هر مناره گریه می کردی
 در کوچه و بازار می دیدی اگر بین
 آغوش مادر شیرخواره گریه می کردی
 در خواب اگر می رفت پیشت طفل سیرابی
 با هر تکان گاهواره گریه می کردی
 جایی که ننوشته است اما خوب می دانم
 با دیدن هر گوشواره گریه می کردی
شاعر:محمد رسولی