در رفاقت با شما آن پایِ محکم نیستم
خوب می دانم که بر درد تو مَحرم نیستم
در قرابت با شما که دوستانت جای خود
قدر سنگِ فرشهای جمکران هم نیستم
من برایت کار کم کردم ولی آقا قسم
بر تمام غصه هایت چشمِ بی غم نیستم
هر چه باشم شهر ، من را می شناسد با شما
صد هزاران شکر که تصویرِ مبهم نیستم
هر زمان که با شما سرمستِ نجوا می شوم
در میان عالمم ، اما در عالم نیستم
من که هیچم پیشتان اما به هر جا گفته ام
خاک پایِ مهدی ام ، از این جهت کم نیستم
سینه ام در بندِ غم احساس تنگی می کند
لحظه ایی که بهر جدت زیر پرچم نیستم
جدِّ ما این گریه ها را ارث بر دنیا گذاشت
گر نبارم بر شما در اصل ، آدم نیستم
- سه شنبه
- 17
- فروردین
- 1400
- ساعت
- 19:53
- نوشته شده توسط
- طاهره سادات مدرسی
- شاعر:
-
حامد آقایی
ارسال دیدگاه