ای لیله ی قدر دل ما موی تو آقا
ای ماه فلک در طلب روی تو آقا
چشمان سیاهت سبب خلقت عالم
شد قبله ی ما طاق دو ابروی تو آقا
سرچشمه هر نهر بهشتی ز لب تو است
تاریکی شب جلوه ی گیسوی توآقا
قد قامت ما تا به قیامت به قد تو است
طوبی خجل از قامت دل جوی تو آقا
از جود تو حیران شده صد حاتم طایی
باشد نظر اهل کرم سوی تو آقا
گر ماه خدا ماه نزول برکات است
باشد اثر یک دَم یا هوی تو آقا
من سائل بی مایه ی دربار تو باشم
عمری بنشستم به سر کوی تو آقا
خواهم ز خدا تا که در این ماه ضیافت
آیم به سر خوان تو، پهلوی تو آقا
ای کاش که در لحظه ی پایانی عمرم
باشد سر من بر سر زانوی تو آقا
شد (لاله) ز یک خنده تو مست وغزل خوان
باشد چو یکی بنده ی هندوی تو آقا