من همیشه عشق را در زندگی سرمایه پندارم
خدا داند به جز این نیست اصلاً فکر و انگارم
و این سرمایه را وقف همه عالم نباید کرد
که والا گوهری را خرج اهریمن نشاید کرد
نمودم خرج عشقم را فقط از بهر یک دلبر
وآن دلبر، بود حیدر، بود حیدر، بود حیدر
کسی که می گذارد پای در دنیا به بیت الله
همانکه بوده قبل از این جهان شهره به عین الله
کسی که مادرش او را همیشه "حیدره" خواند*
همانکه نام او بر دشمنانش لرزه اندازد
کسی که عالِم سرّ است و بر هفت آسمان اعلم
همانکه مقتدائی می کند بر عالم و آدم
کسی که گفت بر منبر لب پاکش "سلونی" را
همانکه داشت در قلبش همه علم لدنّی را
کسی که اول است و آخر است و ظاهر و باطن
همانکه عصمت محض است و بوده اولین مومن
کسی که بوده! حتی قبل از آنکه عالمی باشد
همانکه یار بوده قبل از آنکه همدمی باشد
کسی که هست استادِ تمامِ حضرت جبریل
همانکه محو زیبائی صوتش گشته اسرافیل
کسی که در کَفَش بوده است اصلاً جان عزرائیل
همانکه افتخار خدمتش را داشت میکائیل
کسی که حرمت حِلّ و حرم از حرمتش باشد
همانکه عزت دین خدا از عزتش باشد
کسی که خوانده در قرآن خدایش نفس پیغمبر
همانکه هست بعد از مصطفی مولا، بود رهبر
کسی که وقف کرده بهر دینش خنجر خود را
همانکه در رکوعش هدیه کرد انگشتر خود را
کسی که هست صدّیق و بود فاروق و وجه الله
همانکه هست امیرالمؤمنین و هست سیف الله
کسی که سوره ی "نور" است تفسیر جمال او
همانکه سوره ی "توبه" است تفسیر جلال او
کسی که کل قرآن است یک جلوه ز سیمایش
همانکه علت پیدایش دنیاست زهرایش
کسی که انبیا هستند محتاج نگاه او
همانکه شیعیان هستند در ذیل پناه او
کسی که هیچ کس نشناخت او را در همه عالم
به جز باریتعالی، فاطمه، پیغمبر خاتم
نمی فهمیم ما اصلاً مقام و رتبه ی او را
کجا یک قطره را باشد توان صحبت از دریا؟!
تمام افتخارم هست اینکه عاشق اویم
ز لطفش "ذاکر" اویم، برایش شعر می گویم
*بحارالانوار، ج۴۱، ص ۷۵
- شنبه
- 4
- اردیبهشت
- 1400
- ساعت
- 21:51
- نوشته شده توسط
- طاهره سادات مدرسی
- شاعر:
-
علی بیرقدار
ارسال دیدگاه