ای جای جای عرش خداوند جای تو
ای برکت زمین همه از ربّنای تو
تنها نه خلق بلکه امامان هر زمان
محتاج یک نگاه تو و یک دعای تو
هر جا هوای تو نبود عین دوزخ است
جنّت به سینه ای است که دارد هوای تو
از ابتدای کار جهان بوده ای و هست
بعد از غروب روز حساب انتهای تو
تو بوتراب و عالم و آدم از آنِ توست
آدم نگشت هر که نشد خاک پای تو
کفرم مبارک است به شک مانده ام ، تو را
خوانم به سجده یا که بخوانم خدای تو
دارم یقین که کافر محض است هر کسی
دانَد خدای عزّوَجَل را جدای تو
هستی تو هستیِ همه هستی و هست خلق
ایجاد گشته تا که شود جانفدای تو
با رخصت از تو زنده کند مرده را مسیح
من زنده مانده ام که بمیرم برای تو
عالم اگر شود به فدای تو یا علی
جبران نمیشود به خدا خونبهای تو
- دوشنبه
- 6
- اردیبهشت
- 1400
- ساعت
- 2:22
- نوشته شده توسط
- طاهره سادات مدرسی
- شاعر:
-
داریوش جعفری
ارسال دیدگاه