دَرِ خُونه صَف کشیدن
یتیما با ظرفاي شیر
زیر لب دعا میخونن
حالا که دیگه شُده دیر ۲
بارِ سَفر رو بَسته
بالو پَرش شِکسته
زینب کنارِ بستر
با چشم خُون نِشسته
سي ساله با غَم و آه
درداشو گفته با چاه
میگفت که رفتي زهرا
تنهایي نیمه ي راه
غرورمو شِکستن ، تا دستا ، مو بَستن
جلوي چشم من بود ، بازوتو ، شِکستن ۲
غَریبه عالم علي ، وا علي ، وا علي
با این همه رنج و غُربت
غَریبونه میره آقا
امشب دیگه میشه راحت
آخه میره پیش زهرا ۲
اُم البنین پَریشون
اُم کُلثومه دل خُون
زانو بَغل گرفته
حسن با چِشم گریون
حسین کَفن میاره
زینب چه بي قَراره
یادشه مادرش گفت
حسین کَفن نَداره
تابوت آورده عباس ، جلو چـِشم زینب
حسن میکوبه مشکي ، دَرِ خُونه امشب ۲
غَریبه عالم علي ، وا علي ، وا علي
- پنج شنبه
- ۹
- اردیبهشت
- ۱۴۰۰
- ساعت
- ۰:۲۱
- نوشته شده توسط
- طاهره سادات مدرسی
- شاعر:
-
عباس شعرباف
ارسال دیدگاه