حیدر حیدر گفتم و خود را رساندم تا نجف
قبله ای دیگر ندارم بعد از این الّا نجف
حیدر حیدر گفتم و پرواز کردم تا به عرش
انسِ بسیاری گرفتم بعد از اینها با نجف
با من از غیر علی صحبت نکن مولا علی ست
حرف از کعبه نزن شد قبله ام تنها نجف
در دلم نقش است ایوانِ طلایی حرم
قسمتم کی می کنی آخر خداوندا نجف
آبروها یافتم از گرد و خاکِ خانه اش..
شستشو داده ست قلبم را چنان دریا نجف
یک نفر پرسید دردم را به که افشا کنم؟
گفتمش باشد مداوای شما ..آقا ..نجف
مدّتی راهم نداده در حریمِ عاشقی ..
التماسم هست بهرِ تذکره..مولا نجف
خوب می دانم گره وا می کند نذرِ صحیح
نذر کردم تا بخوانم..روضه ی زهرا نجف
تابِ من از کف ربوده شد امیرالمومنین
وعده ی فردا نده ..حالا نجف حالا نجف
- جمعه
- 10
- اردیبهشت
- 1400
- ساعت
- 2:42
- نوشته شده توسط
- طاهره سادات مدرسی
- شاعر:
-
محسن راحت حق
ارسال دیدگاه