ای آنکه سویت می کِشی پروانه ها را
بالی بده تا خانه ات ، بی خانه ها را
بر بلبلانِ هجر هم گاهی نظر کن
با وصل خود تسکین بده پُرچانه ها را
ما را خرابِ خویش کردی و پس از آن
آباد کردی با دمت ویرانه ها را
آقا تحمل کردن دیوانه سخت است
دستِ کسی نسپار این دیوانه ها را
بستند راهِ عشق را بر دوستانت
ای آنکه منزل میدهی بیگانه ها را
چشم ترِ ما تشنهٔ آب فرات است
پس چاره کن لبریزیِ پیمانه ها را
در کوفه حرفِ سفره داری نیست ، برگرد
با خود نبر ای میهمان ، دردانه ها را
- جمعه
- 10
- اردیبهشت
- 1400
- ساعت
- 16:24
- نوشته شده توسط
- طاهره سادات مدرسی
- شاعر:
-
حامد آقایی
ارسال دیدگاه