مردِ خطر و اهل دعا بود علی
همواره دوای درد ها بود علی
سرّ سرِ بشکافته اش جز این نیست_
سر تا سر عمر با خدا بود علی
*
در رکعت هر نماز او را کشتند
با خواندن هر فراز او را کشتند
در کوچه اگر چه کشته بودند او را
افسوس به سجده باز او را کشتند
*
از درد دلش چاه خبر داشت فقط
از غربت او ماه خبر داشت فقط
شد قاتل او جهل، نه شمشیر عدو
از قاتلش الله خبر داشت فقط
*
از هرچه که داشت در کَفَش بهتر داد
خونِ دل و دستِ لطف و چشمِ تر داد
در وقت عبادت سر خود داد و سپس
فریاد رسای رستگاری سر داد...
- یکشنبه
- 12
- اردیبهشت
- 1400
- ساعت
- 2:57
- نوشته شده توسط
- طاهره سادات مدرسی
- شاعر:
-
مجتبی دسترنج
ارسال دیدگاه