بگذار دلیلِ هر ثوابم برسد
نگذار به چشم ِ خسته خوابم برسد

باید به گدایی بنِشینم بیدار
تا خیرِ کثیر در کتابم برسد

تا در سکَرات و قبر و پایِ میزان
آن عشقِ قسم خوردۂ نابم برسد

بیتاب ترینم! برِسانش! تا که...
قدری به من و حالِ خرابم برسد

ایکاش نجاتم بدهد، نگذارد-
پیش همه مأمورِ عذابم برسد

پیشِ همه داد میزنم: «کاری کن»
ایکاش به محضرش خطابم برسد

یارب نگذار عاقبت با دستِ
دربانِ جهنّمت طنابم برسد

میترسم و بگذار که هنگام سؤال
در حشر به دادِ هر جوابم برسد

عمریست که با هم سر و سرّی داریم
بگذار حسین(ع) به حسابم برسد!