به زمین و زمان جفا کردند
محشری درجهان بپا کردند
کربلا بود ولشکری ازکین
حمله بر رحمت خدا کردند
یادگار رسول(ص) بود حسین(ع)
بارسول خدا(ص) چها کردند
تنی آماج تیغ و نیزه وسنگ
با غریبی چگونه تا کردند
تشنه لب بود و میزبانانش
حق مهمانی اش ادا کردند
تابریزد به خاک ،خون خدا
ازتنش چشمه چشمه وا کردند
درهمین لحظه زینبش(س) آمد
مگر از خواهرش حیا کردند
غرق درخاک وخون که شد پیکر
بدنش را دمی رها کردند
شمر باچکمه روی سینه نشست
آنچه باور نبود را کردند
از قفا با دوازده ضربه
سرش از پیکرش جدا کردند
وچه ظلمی به حق زهرا(س)شد
وچه خونی به قلب ما کردند
- پنج شنبه
- 23
- اردیبهشت
- 1400
- ساعت
- 19:35
- نوشته شده توسط
- طاهره سادات مدرسی
- شاعر:
-
علی ساعدی
ارسال دیدگاه