ای دوست در بهشت، تو را راه داده اند
پروانه ی زیارت دل خواه داده اند
صدها هزار سوخته دل بود از میان
در روضه ی مدینه تو را راه داده اند
سوگند می خورم به گل روی مجتبی
این جا به خار، منزلت و جاه داده اند
این لحظه ها غنیمت عمر من و شماست
غفلت مکن که فرصت کوتاه داده اند
شیرینیِ زیارتت از شیر مادر است
این جلوه را ز پرتو آن ماه داده اند
منت خدای را که به ما پر شکستگان
پروانه عروج در این ماه داده اند
فیض حضور دوست به قدر خلوص ماست
گاهی گرفته اند ز ما، گاه داده اند
از غربت بقیع به چشم و دل شما
باران اشک و بارقه ی آه داده اند
یعقوب وار از چه نگرید پیامبر
وقتی به چار یوسف او چاه داده اند
سوغات ما به سوی وطن عطر فاطمه است
عطری که با نسیم سحرگاه داده اند
شاعر:محمد جواد غفورزاده