گام به گام

دسته‌بندی:
اشعار شهادت و مصائب اهل بیت |حضرت حمزه سیدالشهدا | استاد حاج غلامرضا سازگار

روضه و توسل به حضرت حمزه سیدالشهدا(ع)، کربلایی حسین طاهری -(درود ای کنار علی میر بدر...)

906

درود ای کنار علی میر بدر

سلام ای شهید احد شیر بدر

به خیل شهیدان حق مقتدا

گرامی عموی رسول خدا

شهادت ز آغاز، پا بست تو

شجاعت زده ‌بوسه‌ بر دست تو

وجود تو از بحر لبریزتر

خدنگت ز تیغ اجل تیزتر

به بدر و احد هم چو حیدر یکی

به بازوت ختم رسل متکی

شنیدم که چون آمدی از شکار

غبارت به رخسار بود آشکار

سرشکی که بر سینه زد آذرت

روان بود از دیدۀ همسرت

کنار تو بنشست و بگریست زار

که ای شیر باز آمده از شکار

شکار و بیابان و صحرا بس است

محمّد تو چون نیستی، بی‌کس است

نبودی که از چارسو آمدند

محمّد عزیز دلت را زدند

بر او ضربه‌ها خصم نااهل زد

فزون‌تر ز هرکس ابوجهل زد

توچون رعد از دل کشیدی خروش

زخشم وغضب‌ خونت آمد به جوش

گرفتی ره خصم نااهل را

شکستی سر نحس بوجهل را

زدی ضربه‌اش از یسار و یمین

که گردیده چون مرده نقش زمین

پس از این نبُد زهره کس را دگر

که گردد به ختم رسل حمله‌ور

تو خود پای تا سر همه جان شدی

به دست محمّد مسلمان شدی

تو شیراحد بودی و شیر بدر

به دست تو گردید شمشیر بدر

دریغا دریغا که دشمن شتافت

دل و پهلو و سینه‌ات را شکافت

چو آمد به خاک زمین پشت تو

بریدند بینی و انگشت تو

تو را چون جگرپاره در جنگ شد

به کام عدو آن جگر، سنگ شد

به زخم تنت دشت و صحرا گریست

احد نیز با چشم زهرا گریست

کجا بودی؟ ای بر نبی تیغ و دست

در آن دم که پهلوی زهرا شکست

کجا بودی آندم که با ضرب در

پسر از برای پدر شد سپر

نبودی که حقِّ علی غصب شد

صمد گشت تنها، صنم نصب شد

کجا بودی آندم که در علقمه

نداد داد عباس یا فاطمه

اگر کربلا بودی ای نورعین

چو عباس بودی برای حسین

نبودی ببینی که در قتلگاه

شد از کعب نی جسم زینب سیاه

سکینه، رباب، عاتکه، فاطمه

غریبانه در دشت و صحرا همه

چو نی ناله در نی‌نوا می‌زدند

تو را در بیابان صدا می‌زدند

شاعر : #غلامرضا_سازگار

*وقتی نامردا ریختن سر بچه ها، یوقت دیدن زینب دست گذاشت رو سرش، صدا زد واحمزتا .. وا محمدا .. وا علیا ..

پیغمبر وقتی اومد وسط میدون دید چی کار کردن با بدن حمزۀ نازنینش، اول سوالی که کرد گفت خواهرش کجاست، یوقت خواهرش نیاد بدنُ اینطوری ببینه .. عبا رو حائل کرد اگه خواهرش صفیه اومد بدنُ اینطور نبینه .. حالا میخاد خواهر شهید برات روضه بخونه از دل میدانِ احد: *

گمان نمی کنم این روح پیکرم باشد

تنی که مُثله شده در برابرم باشد

گمان نمی کنم این تکّه های پخش شده

همان عموی رشید پیمبرم باشد

بدن مگر بدن کیست این چنین شده است؟

اگر خدای نکرده برادرم باشد …!

چرا عبای پیمبر نمی گذارد تا

دوباره روشنی دیده ی ترم باشد؟

فدای خواهر مظلومه ای که نالان گفت:

کنار کشتۀ گودال مو پریشان گفت:

گمان نمی کنم این زیر نیزه افتاده

حسین فاطمه یعنی برادرم باشد ..