نوزده سال مثل برق گذشت
 نوزده سال از نیامدنت
 کوچه مشتاق گام هایت ماند
 خانه چشم انتظار در زدنت
 مثل این که همین پریشب بود
 آمدی با پسرعموهایت
 خنده هایت درست یادم هست
 بس که آشفته بود موهایت
 رو به من... رو به دوربین با شوق
 ایستادید سر به زیر و نجیب
 آخرین عکس یادگاری تان
 بین این قاب ها چقدر غریب...
 هیچ عکاس عاقلی جز من
 دل به این عکس ها نمی بندد
 تازه آن هم به عکس ساده ی تو
 که سیاه و سفید می خندد   
شاعر:سعید بیا بانکی