واژه در واژه از دلِ میدان
غزلی را ســــپید آوردند
باز هم از مدافـــعانِ حرم
یک جوانِ شــــهید آوردند
یک جوان با هزار شور و شعور
روزِ آخر ولــی " زهِیر " شده
زیرِ تابــوت مادرش می گفت :
پســرم عاقبــت به خیر شده
مثلِ ابــرِ بــــهار می بارید
غربــــتِ ماهِ در دلِ شب را
پسرِ با تعصُّب ام می گفت :
نکند قبــرِ عمــه زینب را ...
عاقبت طاقت اش تمام شد و
دل به دریا زد و فدایی شد
پســرِ کربــلا نرفـته ی من
سوریه رفت و کربلایی شد
شکر حالا شنیده ام که حرم
شده از دستِ دشمنان آزاد
پسرِ من که جایِ خود دارد
جانِ عالــم فـدایِ زینب باد
...........
کُلُّ یَوْمٍ...دوباره عاشوراست
شــــمر و ابنِ زیــاد آمده اند
کفر و ایمان دوباره رو در رو
شــــیعه ها هم زیاد آمده اند
شیعه شـیرِ نبرد و پیکار است
صبر دارد و خویشتن دار است
کـــوهِ آتشـــفشان شود وقتی
پایِ ناموسِ شیعه در کار است
مثلِ پروانه ها به گِردِ حرم
در طوافیم ما قدم به قدم
کشورِ کفر فتح خواهد شد
زیر پــایِ " مدافعانِ حرم "
شیعه ایم و نمادِ احساسیم
روی این خانواده حسّاسیم
تحتِ امرِ حسیـن هستیم و
همه ســربازهایِ عباسـیم
تیغِ ما از نیام ... نزدیک است
لحظه ی انتقـــام نزدیک است
مردی از جنسِ نــــور می آید
اهلِ عالم قیــــام نزدیک است
- چهارشنبه
- 5
- خرداد
- 1400
- ساعت
- 16:13
- نوشته شده توسط
- طاهره سادات مدرسی
- شاعر:
-
ابراهیم زمانی
ارسال دیدگاه