می تپد عمریست قلبم در هوایِ شهرری
یک حرم دارد طلا، ایوان طلایِ شهرری

حاجتم را بی برو برگرد میگیرم سریع
از دو دست حضرت مشکل گشایِ شهرری

دست-خالی رد نخواهد کرد مانند حسن(ع)
سائلم بر آستانِ مجتبایِ شهرری

خواندمش عبدالعظیم(ع) و پیش او تعظیم کرد
پا به پایم، رو به صحنش جای جایِ شهرری

أشهدُ أنّ حسن(ع) را دوست دارم بشنوم
در اذانِ صبح از گلدسته هایِ شهرری

پرچم مشکی به روی گنبدش گریان شده
نیمۂ شوّال شد روز عزایِ شهرری

داغدارش شد امام هادی(ع) و با حال زار
اشک جاری میشود از سامرایِ شهرری

خوانده ام از قبرهای غرقِ در خاکِ بقیع
نیمه شب ها گوشۂ صحن و سرایِ شهرری

سال های سال؛ گریان! روضه خوان ها خوانده اند
از شهید تشنه لب در کربلای شهرری!