دارم میمیرم از بی‌قراری
سلام به حرمی که نداری
نه یه خادم و زائر
ای رئیس مذهب کاش
گنبدت طلا می‌شد
با مراجعِ تقلید دسته عزاداری
تو بقیع به پا می‌شد
حوزه‌های علمیه زیر دینت‌اند
زیر دینِ یک عُمری یا حسینت‌اند
اشک غمی نبود اگر تو نبودی
مُحَرمی نبود اگر تو نبودی
دارم میمیرم از بی‌قراری
سلام به حرمی که نداری
دوباره تو مدینه
مثلِ خونه ی زهرا
خونه‌اتُ سوزوندن
مثه دستای مولا
دستایِ تو رو بستن
تو کوچه کِشوندن
شُکر حق گُلِ یاسِ پرپری نبود
پُشتِ در تویِ آتیش مادری نبود
دیدی می‌بُردنت پیاده دلِ شب
بی‌عبا و رَدا تو رو پِیِ مرکب
دارم میمیرم از بی‌قراری
سلام به حرمی که نداری
بمیرم برات آقا
دیدی که سه بار شمشیر
رو سرت کشیدن
ولی کِی مثه جَدِّت
تشنه لب تویِ گودال
رأسِ تو بریدن
تو مدینه با زهرِ کینه کُشتنت
شُکرِ حق نشد غارت دیگه پیرهنت
حالا رویِ لبِ تو شهادتینِ
ناله ی آخرت روضه ی حسینِ
دارم میمیرم از بی‌قراری
سلام به حرمی که نداری
- شنبه
- 8
- خرداد
- 1400
- ساعت
- 16:45
- نوشته شده توسط
- طاهره سادات مدرسی
ارسال دیدگاه