بند اول:
عجب خوشبختیم ما
خوشا به حال مون
که تو ایرانیم
کنار خورشید و
سر سفره ی ماه
همه مهمانیم
دردامونو خوب میدونیم
کجا کی ما به کی بگیم
واسه ی عرض حاجتا
کجا باید راهی بشیم
به کی بگیم؟ کجا بگیم؟ کجا بریم ؟
بریم حرم ...
ما به هوای حرم قم خوشیم
به عشق مشهده نفس میکشیم
به قدری خیر دیدیم از این دو تا نور
حق نداریم اسیر و عاشق نشیم
مدد مدد معصومه و رضا جان ...
بند دوم:
شده دارایی مون
همین نوکریمون
بهش میبالیم
شده سلطان رضا
شدیم رعیتش ما
چه خوش اقبالیم
هر آینه به هر روش
می خوام بگم غلامشم
کبوتر جلدشم و
آهوی صید دامشم
تو دامشم ،غلامشم ،میخوام براش
فدا بشم ......
فدای صحن و گنبد و رواقش
سخته برام روز و شب فراقش
از بس که مهربون و کار درسته
به غیر شیعه هام میرند سراغش
مدد مدد رضا رضا رضا جان
بنده سوم :
فقط یک پیمونه
آب سقاخونه
دلو میده جلا
من از باب الجواد
یا پنجره فولاد
میرم تا کربلا
دست خالی نمیشه رفت
از پیش بارگاه تو
اربعین کربلا مونو
میگیریم با نگاه تو
ای بابا کرم ،قدم قدم، زیر علم،
میایم حرم .....
لک زده این دلم عجیب برای
تک تک ساعتا و لحظه های
زیارت اربعین حسینی
از موکباش بگیری تا مشایه
حسین ۴ حسین جان ....
- دوشنبه
- 24
- خرداد
- 1400
- ساعت
- 15:1
- نوشته شده توسط
- طاهره سادات مدرسی
- شاعر:
-
علی صمدی
ارسال دیدگاه