وقتی که یا کریم دل خود رها کنم
در آستان عشق تو خود را فنا کنم
هر گاه می خورم به زمین بعد هر گناه
با لطف دست های تو این دل به پا کنم
وقتی دلم ز شهر هوس سنگ می شود
می آیم و طواف مزار شما کنم
«مَن زارَ» قبر تو «کَمَن زارَ» قبر عشق
پس واجب است مجلس روضه به پا کنم
پیچیده شد درون کفن جسم پاک تو
ازم نشد حصیر برایت سوا کنم
تشییع شد پیکر تو با صد احترام
شکر خدا نشد که به نِی دیده وا کنم
شاعر:میثم رحمانی