یا علی بن موسی الرضا(ع)
باز هم شهر مدینه نورباران می شود
حضرت جبریل در یک خانه مهمان می شود

باز می آید به دنیا حجتی از کردگار
حجتی دیگر ازین رو شاد وخندان می شود

ماه ذی قعده ست، روز یازده از آن بود
ماه هشتم در سپهر دین نمایان می شود

جلوه گر بر دست نجمه، نجم رخشان آمده
حضرت موسای کاظم محو جانان می شود

سومین نام علی بین امامان است او
عالم آل علی، مرد سخندان می شود

افتخار میزبانی اش به ایران می دهد
کل ایران رعیت شاه خراسان می شود

هرچه بشنیدی زعیسی وشفا، از یاد بر
با رضا هر درد بی درمان، درمان می شود

زادروز او بود، میلاد احسان وکرم
در فقاهت، در کرامت، مرد میدان می شود

نا امیدان را امید وبی پناهان را پناه
‌بر خزان آرزوها، او بهاران می شود

روز میلادش دل اهل ولایت شادمان
کوی وبرزن از برای او چراغان می شود

مرغ دلها از برای مشهدش پر می زند
از درون سینه با شادی گریزان می شود

یک جهان زائر شود سوی حریمش رهسپار
بهترین گلها برای او، گل افشان می شود

خوش به حال آنکه در آنجا ببیند روی دوست
کاشکی بینیم ظاهر، جان جانان می شود

شعر:اسماعیل تقوایی