این ماه ماهِ عشق حسین و محرم است
دلها غریقِ محنت سلطان عالم است
شاهی که داد هستی خود را براه عشق
یک عمر گریه بر غم او گر کنی کم است
بر قّلة محبت و ایثار زد علم
از عشق او نشانه به هر بام پرچم است
فصل بهار می گذرد با غم خزان
امّا بهار اوست که همواره خّرم است
با عشق اوست مرده شود زنده تا ابد
خدمتگزار درگهش عیسی بن مریم است
در باغ عشق اوست که گُل می دهد وجود
بر روی گل نشانة این عشق شبنم است
آن راست قامتی که نشد خم به پیش خصم
سرهای اهل حق همه در پیش او خَم است
با اشکِ دیده شویی اگر خواب را ز چشم
آن لحظه یار، پیش تو هر جا مجسّم است
آه و فغان ز دیده که بیند ز خون نشان
این خون روان ز پیکر آن ذبح اعظم است
دستان خون فشان که ؟ افتاده برنخیل
این آب، اشک کیست که جاری در علقم است
این رُاس کیست غرقه بخون روی نیزه ها
کز غصّه اش زمین و زمان غرق ماتم است
خون گریه کن به یاد شهیدان کربلا
ای دیده وقت گریه و هنگامهء غم است
چون محتشم کجا به ولایی رسد مدد
روح القدس همیشه بر او یار و همدم است
- پنج شنبه
- 27
- خرداد
- 1400
- ساعت
- 13:5
- نوشته شده توسط
- یوسف اکبری
- شاعر:
-
سید ناصر ولائی زنجانی
ارسال دیدگاه