شد امشب از رخ ابن الرضا چشم رضا روشن
چنان كه چشم احمد شد ز روى مرتضى روشن
به چشم دل تماشا كن كه هم چون اهل دل بینى
ز نور كبریایى شد حریم كبریا روشن
امام هشتمین را داده حق طفلى كه مى‌‏باشد
 ز انفاسش صبا خرم ز رخسارش فضا روشن
گلستان حیاتش زین گل ریحانه شد خرم
 شبستان امیدش گشت از این بَدرُ الدُجا روشن
همه شب تا سحر بر مهد ناز طفل نوزادش
 به جاى شمع باشد روى آن شمس الضحى روشن
جواد آمد كه شادان شد ز میلادش دل زهرا
جواد آمد كز و شد قلب ختم الانبیا روشن
الا یا خاندان وحى و قرآن یا بنى الزهرا
ز میلاد جواد ابن الرضا چشم شما روشن
شكوه رحمتش چون مهر باشد هر طرف تابان
مقام عصمتش چون روز باشد هر كجا روشن
شود از غم چو شب روز بد اندیشى كه پندارد
نماند مشعل دین مبین بعد از رضا روشن
دگر تا روز محشر روشن و خاموش مى‌‏ماند
 چراغى را كه مى‏سازد خدا خاموش یا روشن
«مؤید» را چه وحشت اندرین ظلمت‌سرا باشد
كه دارد جان و دل پیوسته از نور ولا روشن
سید رضا موید