الهی بنـــــــده ای بی اعتبارم
نما رحمی دخیـــلم شرمسارم
الهی بنـــده ای درمانده ام من
منم عبد و تــویی پروردگارم
الهی غرق دریای گناهم
پشیمانم نظر بــــر دیده زارم
الهی بنده ای نــــالایقـــم من
تویی مرحم به قلب پُر شرارم
الهی معصیت هـــــایی نمودم
ببخشا از کـــــرم ای تاجدارم
الهی بی پنـــــــاهم دِه پناهم
زجام عشق تو مست و خمارم
الهی جــــــز تو پشتیبان ندارم
کریما کــــن عنایت بی قرارم
الهی حق تویی خالق تویی تو
تو گرداننده ی لیـــل و نهارم
الهی عاصیـــــم دارای دردم
نما درمـــان طبیب روزگارم
الهی عاشــــــــق نـام حسیـنم
غلامیَّش بُوَد بس افتــخارم
گنهکارم خــــــدا نالایقم من
ولی نام حسین باشــــد شعارم
همه سرمایه ام حُبِّ حسین است
وِلای او بُـــــــوَد دار و نـدارم
حسین آرام جان روح و روان است
همه شاهان غـــلام، او شهریارم
الهی کربـــــلایش کـــــن نصیبم
وصالش روز و شب در انتظــــارم
ببخشا از کـــرم (پویا) دخیل است
زداغ کــــــــربلا بیــــن اشکبارم
- یکشنبه
- 20
- تیر
- 1400
- ساعت
- 16:45
- نوشته شده توسط
- یوسف اکبری
- شاعر:
-
احمد پوریا
ارسال دیدگاه