بر مشــــــام قلب مـن بوی محــرم می رسد
سوگ یاس فـــــاطمه ایــــام ماتم می رسد
می شمارم روز ها را تــــا به ذکــر یاحسین
مشکی ام بر تن کنم انگار کم کم می رسد
دلخوشم آقــا به مجلس های پر شور غمت
باز گریه بــــاز ناله چشـــم پر نَم می رسد
باز نوحه بــــاز روضـــــه بــاز شال ماتمت
باز نقش یا حسیـــن بر روی پرچم می رسد
روز هــــــای بزم عشــق شاه سر از تن جدا
سر دبیر حضــــرت عیسی بن مریم می رسد
شوق آن دارم کــــه فریادی کنم بر عالمین
تا همه عالم بــــــداند یاس عشقـم می رسد
دسته و زنجیــــر و سینه بـــاز جمـع هیئـتی
ذکر یا عبـــــاس آن ساقی اعظم مـی رسد
گریه های اصغــرِ ششماهه آن طفـل رباب
ناله های مادرِ گــــردیده قد خَـم می رسد
خیمه هایی که صدای ناله می آید به گوش
ذکـــر اَینَ العَمــّیَ العبـاس هر دم می رسد
غم مخور ای نازدانــه ماهیِ حسرت به آب
ساقی طفلان با مشکــــش ز علقم می رسد
اصغرم صبری نمــــا تا کـه عمو کاری کنه
چنگ بر سیـــنه نزن قطره ز ان یَم می رسد
بسته ام دست تــو را گریه نکن جان رباب
یا رَبــا کی بر دل غمــدیده مرهم می رسد
خسته ای لالا گلِ من استـراحت کن کمی
اَندر این صحرا علـی زهرا و خاتم می رسد
هاجر کرب وبلایـــــم می دوم سوی سَراب
سمت هر خیمه دویـــدم بر دلم غم می رسد
نیست چاره صبر کن تا که روی سوی بهشت
بر لب خشکیــــده ات از آب زمزم می رسد
هرکه شــد گریه کن ششماهه ام (پویا) یقین
روز محشـــــر داد او اصغـــر مسلّم می رسد
- سه شنبه
- 22
- تیر
- 1400
- ساعت
- 11:39
- نوشته شده توسط
- یوسف اکبری
- شاعر:
-
احمد پوریا
ارسال دیدگاه