دل بر گرو زلــــــف دل آرای حسین است
عمریست دلـم عاشق و شیدای حسین است
خورشیــــــد بود ذره ای از حسن جمالش
ماه شب چـــــارده به تمــنای حسین است
خامــــوش نگــردد از ازل تــــا من الاخر
نورِدل هــــر وصــل به ماوای حسین است
علت به همـــه خلقت و مـــهرو مه و اختر
یاس نبـــــوی منظــرو زهرای حسین است
یوسف که کــــند عالمیان وصف جمالش
در حسرت یکـــدم به تماشای حسین است
بشکافت عصـــــای یـــد موسایی اگر بحر
یک قطره ای از قدرت دریای حسین است
عیسی بــــه سمــــا اگــــــر در پس عمری
عرش ازازلش محــــو تجلای حسین است
آدم شد اگر شــــــامل عفـــــو حـــقِ یکتا
از لطف و کــرامات و عطایای حسین است
جاهی که سلیمـــــان نبی صـــاحب آن بود
از حشمت و از جاه و سخایای حسین است
ناری که مبدل شـــــده بر بـــــاغ و گلستان
از جــــــاذبه ی عشق ســـراپای حسین است
صوت خوش داود که در عرش و سما هست
ذکر دلی از مــــــدح و ثنایــای حسین است
(پــــــویا) اگــــــر آویخت مدال خدمی را
از دولت و از بـــــذل و هدایای حسین است
- چهارشنبه
- 23
- تیر
- 1400
- ساعت
- 13:2
- نوشته شده توسط
- یوسف اکبری
- شاعر:
-
احمد پوریا
ارسال دیدگاه