دلــــم زِ روز اَزل مَست و مُبتــــلای علیست
تمامِ ثِـروت و سَــــرمــــایه ام وِلای علیست
بهشــتِ عَــرشِ بَــــرین هم اگـــر مُصَفّا شد
زبود و مَرحـَـمت و عـزَّت و صفای علـیست
غُلام قََــنبریِ او، خــــودش مقـــام شهیست
هزار نوح و سلیمان همه گدای علیست
به کعبه شـــد مــتولد ، شد عِزِّ خانه ی حق
قسم به کَعبه ، نه کَعبه، جهان سرای علیست
نبـی به وقت تَکَـــلُّم به حق شب معراج
هر آنچه کرده دعا ذِکر رَبَّنـای علیست
رسیـــده فــاصله تـــا کان قـــــــابَ قُوسَینَ
میان ربُّ و نبی ، مــثل عِیــــن و یای ِ علیست
زِخالقش سخنـــی گفت و پاسخش بشنید
که وَحی آمده از حق ولی نوای علیست
چنیـن بگفـــت یـارب مـــگر علــی با ماست
به هر طرف نِگرم صُــــوت دِلــرُبای علیست
نِدا زِ حــضرت رحـــمان شده طَنیــــن انداز
هر آنچه گفت و شنید با شما خدای علیست
چو عــــاشقم بـــه علی بـــــا زبان گـویم
سخن بُود ســخن مــن که با صدای علیست
به اِحتزاز در آمـــد ،سمای دل عَــلمش
هــــر آنکه از همه بالاست آن لِوای علیست
اَنا مَـــدینَهٌ العِـــلمُ و عــــلی بُــــود بـابش
حــدیث ختـــم نبــــوت بود برای علیست
همـــان کــــه اَنتَ اَخــــیُّ و وارِثی میگفت
بفخر گفته نبی یاور و اَخای علیست
مـــــدال نوکـــــــریِ شــــاه کــــربلا( پویا)
همه ز لطف و سخای پر از عطای علیست
- جمعه
- 25
- تیر
- 1400
- ساعت
- 10:40
- نوشته شده توسط
- یوسف اکبری
- شاعر:
-
احمد پوریا
ارسال دیدگاه