پسر عمّ و شه بی یاور من
مهربان رهبر من همسر من
پیش من باش که صحبت دارم
صحبتی نیست وصیّت دارم
بنشین دفتر دل باز کنیم
هر یکی درد خود آغاز کنیم
طایر مرگ کمین کرده مرا
باش آماده به تدفین و عزا
زخم مسمار دهد آزارم
دیگر از زندگی ام بیزارم
شدم از اُمّت نادان خسته
بدتر از سینه دلم بشکسته
چونکه سخت است وداع یاران
نیست جز مرگ برایم درمان
چونکه پرواز کند طایر جان
تو به زهرای جوان سوره بخوان
نصف شب غسل بده کن کفنم
دشمنانم نبود در دفنم
قبر من مخفی و پوشیده نما
تا نیاید به مزارم اعدا
دشمنان گر به مزارم آیند
صورت عذر به قبرم سایند
من که از رحمت رحمان نقشم
هر که معذور بود می بخشم
زان جهت میل ندارم ثانی
طلب عفو کند پنهانی
شکوه ها دارم از این بی وجدان
خاصّه در ساحت حیّ سبحان
از خیالم نرود آن سیلی
می برم پیش پدر رخ نیلی
بعد ای همسر محصور ملال
پیش ایتام دل افسرده منال
گر ز من رنجه شدی در نُه سال
بنما فاطمه ی خویش حلال
خواستی گر بگزینی همسر
دختر خواهر من ارجحتر
او یتیمان مرا خوش دارد
حرمت جمله بجا می آرد
می کشد ناز حسین و حسنم
می شود راضی از او روح و تنم
فاطمه درّ و گهر می آمیخت
مرتضی اشک تأسّف می ریخت
فاطمه اشک علی را می دید
مثل درّی به رخش می غلطید
دم بدم فاطمه می گفت عزیز
جان زهرا تو علی اشک مریز
نشدم سیر ز فرزندانم
رفتم از دیده ی دلبندانم
از حسین و حسنم چشم مدار
بعد من زینب و تنها مگذار
گو به اسما که دهد تسکینم
شوید آن پیرهن خونینم
بچه ها شاهد خونم نشوند
یکّه از خانه به بیرون نروند
چونکه در جامعه اهلیّت نیست
بر حسین و حسن امنیّت نیست
خون مسمار در و پاک کنید
از حصول فدک امساک کنید
مبر از یاد علی این گفته
به شما منتظرم هر هفته
بر سر قبر من آئید مدام
ذکر یاسین شود حُسن ختام
از غم فاطمه دل ها خون شد
اشک در چشم «صفا» جیحون شد
- سه شنبه
- 5
- مرداد
- 1400
- ساعت
- 11:25
- نوشته شده توسط
- یوسف اکبری
- شاعر:
-
حاج ناصر تبسمی اردبیلی
ارسال دیدگاه