از زهر کینه امشب رنگ از رخم پریده                  در این دیار غربت جانم به لب رسیده
                                    شد موسم جدایی – جواد من کجایی
همچون گزیده ماری ، دائم به خود بپیچم              سر تا به پا شدم آب ، دیگر نمانده هیچم
                                    شد موسم جدایی – جواد من کجایی
دشمن به دل بسی خون ساعتی به ساعتم کرد     شکر خدا که این زهر ، از عضه راحتم کرد
                                    شد موسم جدایی – جواد من کجایی
از دست میزبانم زهر ستم چشیدم                   با یک جهان غم و درد عبا به سر کشیدم
                                    شد موسم جدایی – جواد من کجایی
می گفت از دلِ سوز کجایی ای جوادم                         آتش گرفته قلبم ، بابا برس به دادم
                                    شد موسم جدایی – جواد من کجایی

شاعر : یونسیان