چو نورش در بسیط ارض از عرش برین آمد
خدا را هر چه رحمت بود نازل بر زمین آمد
ز نورش رحمت از رب المشارق تافت بر عالم
چو زهرا را ظهور از رحمه للعالمین آمد
به رشک آسمان طالع شد از روی زمین ماهی
که از شرم رخش خورشید، خاکستر نشین آمد
هویدا گشت بر چرخ نبوت کوکبی تابان
که مهرش مشتری چون زهره بر ماه جبین آمد
ز عرش کبریا بر فرش چون نورش هویدا شد
ملایک در طوافش از یسار و از یمین آمد
چو از جان آفرین در صورت آمد نقش این دختر
هزاران آفرین بر نقش، از جان آفرین آمد
جمالی در تجلی آمد از پیراهن امکان
که صد خورشید و ماهش جلوه گر از آستین آمد
چو خورشید است پیدا از دو روشن گوشوار او
که این کرسی نشین را منزلت عرش برین آمد
در او نور علی، ممزوج با نور محمد شد
مه و خورشید از این مشرق، صباح واپسین آمد
علی عین محمد بود در عین فوءاد
تعین بود کاینجا پرده بر عین دوبین آمد
از آن تاری که چرخش، رشت با دست عبودیت
میان حق و جبریل امین، حبل المتین آمد
علی مرآت یزدان بود و ذاتش بی قرین، آری
خدای بی قرین، مرآت ذاتش بی قرین آمد
بتول آئینه شد، آئینه اوصاف یزدان را
چنان آئینه را آئینه در عالم، چنین آمد
چو از رنگ تعین صاف شد اوصاف این دختر
ز بی رنگی رخش آئینه سلطان دین آمد
نجویند اهل بینش، استعانت جز به نور او
که در هر ورطه نورش مستعان و مستعین آمد
ملایک را از آن شد سجده واجب بر گل آدم
که این نور خدا را جلوه اندر ما و طین آمد
یقین در حق ندارد هر که شک در حق او دارد
بلی حق الیقین از دولت عین الیقین آمد
ولایش آب حیوان است جاری در عروق دل
حیات جان انسانی از این ماء معین آمد
ز حسن طلعتش افتاد عکسی، آفرینش را
ز عکس روی او پیدا بهشت و حور عین آمد
نمود از سایه قدش تجلی نخله طوبی
بیانات لبش نهرین شیر و انگبین آمد
چنان از ماه رویش روشن آمد ظلمت غبرا
که گوئی بر زمین مهر از سپهر چارمین آمد
کنیزش را نباشد اعتنا بر تخت بلقیسی
غلامش را سلیمان بنده تاج و نگین آمد
در اوصاف کمال او همین کافیست بر دانا
که این دوشیزه را شوهر امیرالمومنین آمد
(فواد) از جان و دل چون دوست دارد آل احمد را
به سمع جان اهل دل، کلامش دلنشین آمد
- یکشنبه
- 7
- شهریور
- 1400
- ساعت
- 13:37
- نوشته شده توسط
- یوسف اکبری
- شاعر:
-
فواد کرمانی
ارسال دیدگاه