نخواهد منشی عشقم قلم جز شاخه طوبا
نجويد صفحه ای غير از حرير و سندس و ديبا
نبايد تار و پود آن مگر از گيسوی حورا
پس آنگه دستياری بايد او را از يد بيضا
نگارد تا دبير عشق مدح زينب كبری
به اثبات مقام زينبی شاهد در اين مطلب
ملقب بودنش صديقه و خود فاطمی منصب
رقم بر صفحهء ايجاد نام ناميش زينب
چه زينب زيور آغوش مادر بود و زين اب
به عزت برتر از مريم به رتبت برتر از حوا
يگانه گوهری كه صدر زهرايش صدف گردد
كجا باشد روا سنگ بلايا را هدف گردد
مگو دختر صفات مام را كی متصف گردد
بيا بشنو ز من گر شبهه داری بر طرف گردد
ببين بار بلا را حامل آمد صورت از معنا
به حيرت شد عقول از صبر او در روز عاشورا
به روزی كآيتی بود از قيام محشر كبری
چو از خون عزيزان بحر غم شد دامن صحرا
به طوفان بلا ايستاد همچون كوه پا بر جا
كه نام كشتگان راه جانان را كند احيا
مگو هرگز دم از جور سپهر و دور كوكب زد
نفس در هر نفس بهر رواج دين و مذهب زد
خط روشن سحر آسا به چهر ظلمت شب زد
زمانه سكه دولت از آن بر نام زينب زد
كه با انگشت صبر او كرد طومار وفا اِمضا
ز صبرش صبر در حيرت ز شاُنش ماسوا حيران
تعالی اله از اين جاه و جلال و قدر بی پايان
اسيران را همه رحمت يتيمان را همه احسان
ولی بر دشمنان دين همه تندی همه عصيان
بقربان جلالت زينبا دنيا و ما فيها
پس از انجام امر قتل شه كآ غاز غارت شد
زمين نينوا از عرصه محشر علامت شد
به زينب آن زمان بی نفخه صوری قيامت شد
مگو آزادگی پا بسته ی قيد اسارت شد
وليكن هر چه زيور بود يكجا رفت بر يغما
دمی بی پرده گفتن روی زينب را نه معذوری
نبود از مهر رخسارش عيان جز جلوه ی نوری
پر پروانه سوزد از شرار شمع كافوری
چه سان بيند فروغ مهر عالمتاب را كوری
چه نسبت ديده ای خفاش را با پرتو بيضا
نمودی صبر هر تير غمش بر قلب ريش آمد
نكردی شكوه هر جورش ز قوم كفر كيش آمد
به شهر كوفه اش اما نميدانم چه پيش آمد
كه دردل با همه صبرش غمش از صبر بيش آمد
بزد بر چوب محمل وا حسينا گو سر خورد را
(یتیما) بر دلت مهر حسينی امتياز آرد
بر او در كربلا شور و نوا سوز و گداز آرد
عراقی را ز لطف آن شه بسر حد حجاز آرد
نخواهد گر ترا بر قبر پاكش شاه ناز آرد
شكايت كن بزينب خواهرش از زاده زهرا
- یکشنبه
- 7
- شهریور
- 1400
- ساعت
- 22:46
- نوشته شده توسط
- یوسف اکبری
- شاعر:
-
مرحوم مولانا یتیم
ارسال دیدگاه