تضمینی از اشعار مولوی
علی_بود
در مبدء نور آنکه عیان بود علی بود
مرات رخ کنز نهان بود علی بود
نی عالم امکان نه مکان بود، علی بود
تا صورت پیوند جهان بود علی بود
تا نقش زمین بود و زمان بود علی بود
آن صادر اول شه منصور و مظفر
آن آیه اکبر نباء اعظم داور
آن حامی دین افسر و سردار پیمبر
آن قعله گشائی که در قعله خیبر
برکند بیک حمله و بگشود علی بود
آن معدن احسان و سخا کان مروت
اندر دو جهان در کف او پرچم نصرت
آن دست خدائی که بود مظهر قدرت
موسی و عصا و ید بیضا و نبوت
در مصر بفرعون که بنمود علی بود
آنکس که شکست آنهمه اصنام و حرم رُفت
در ذروه عرش اسم عظیمش که خدا سفت
موسی ز تماشای تجلای رخش خفت
عیسی بوجود آمد و فی الحال سخن گفت
آن نطق و فصاحت که در او بود علی بود
از مهر و تولای همان سرور دوران
شد بهر خلیل آتش نمرود گلستان
در غش شد از جلوه او موسی عمران
آن کاشف قرآن که خدا در همه قرآن
کردش صفت عصمت و بستود علی بود
گر بر ته دریا بتواند برسد خس
ممکن شود اوصاف جلالش بکند کس
در منقبتش آیه لا اَسئَلکُم بس
آن شیر دلاور که بَهرِ طمع نفس
بر خوان جهان پنجه نیالود علی بود
در روز غدیر اشرف خلق آن شه اسلام
فرمود یکی خطبه به خیروله اسلام
بعد از من علی باشد امیر و مه اسلام
آن شاه سر افراز که اندر ره اسلام
تا کار نشد راست نیاسود علی بود
از پرتو این صبح ازل عرش برین است
هم علت ایجاد سماوات و زمین است
در سوره دهر آنکه عیانست همین است
این کفر نباشد سخن کفر نه اینست
تا هست علی باشد و تا بود علی بود
از نور علی شمس و نجوم و قمر و بدر
از رشحه او جنت رضوان شده پر عطر
استاد سخن دان، سخن داده در این سطر
آن عارف سجاد که خاک درش از قدر
از کنگره عرش برافزود علی بود
(قدوسیم) از روح قدس فیض مکیدم
در مدح علی هرچه بگفتند شنیدم
با اینهمه بر اول وصفش نرسیدم
چندانکه در آفاق نظر کردم و دیدم
از روی یقین در همه موجود علی بود
- دوشنبه
- 8
- شهریور
- 1400
- ساعت
- 15:27
- نوشته شده توسط
- یوسف اکبری
- شاعر:
-
جواد قدوسی
ارسال دیدگاه