اَربعین است و دل از سوگ شَهیدان خون است
هر که را می نِگرم غَمزده و مَحزون است
زِینب از شامِ بَلا آمده یا آنکه رباب
کَز غمِ اَصغرِ بی شیر، دلش پُرخون است
یا که لیلی به سرِ قبرِ پسر آمده است
کَاشکش از دیده رَوان همچو شَط جِیحُون است
مادرِ قاسمِ ناکام که می نالد زار
بهرِ آن طلعت زیبا و قَد مُوزون است
در رَه کُوفه و در شام و سَرا ظُلم یَزید
کس نپرسید زِ سجّاد که حالت چون است
دخترِ شیرِ خدا ناطقهء آلِ رسول
کَز نهیب سُخنش کُفر و ستم مُوهون است
کرد اِیراد چنان خُطبه و ثابت به نمود
که یزیدِ شَقی از دینِ خدا بیرون است
زنده دین مانده زِ تَصمیم و زِ اِیثار حسین
حقّ و حُرّیت و اِسلام به او مَدیون است
هان بیایید و ببینید که در راه خدا
صحنهء رزم زِ خون شُهدا گُلگُون است
آه و افسوس که کُشتند لَبِ تِشنه امام
زخم بر پیکرِ پاکش زِ عَدَد اَفزون است
قصهء کرب و بلا قصهء صَبر است و قیام
به فداکاری و جانبازی و دین مَشحُون است
تا اَبد نام حسین ابن علی در تاریخ
با ثباتِ قدم و نُصرت حقّ، مَقرون است
جاودان عزّتِ حزب الله و اَنصار خدا است
خیمهء باطل و اَحزابِ دِگر وارون است
هر که در حصنِ ولایت رود از روی خلوص
زآتش دوزخ و آن هُول و خطر، مأمون است
(لطفی) از عاقبت کار مکن قطع اُمید
که به اَلطاف حسین اِبن علی مِیمون است
- یکشنبه
- 28
- شهریور
- 1400
- ساعت
- 16:25
- نوشته شده توسط
- یوسف اکبری
- شاعر:
-
آیت الله صافی گلپایگانی
ارسال دیدگاه