خسته ام! شد خواب و رؤیایم فراق کربلا
شد تقاص معصیت هایم فراق کربلا

پای پرچم مینشینم، از نفس افتاده ام
لرزه ها انداخت بر پایم فراق کربلا

بغض کرده مادرم رو به حرم! شد علتِ-
-بیقراری هایِ بابایم فراق کربلا

فکر و ذکرم در دو عالم همنشینی با حسین(ع)
همّ و غمّ هر دو دنیایم فراق کربلا

پا به پای زائران ویزا و دعوتنامه نه...
میرسد از دست آقایم فراق کربلا

یاد چاییِ عراقی اشک میریزم فقط
میچکد هر لحظه در چایم فراق کربلا

خاطرات اربعین دارد مرا دق میدهد
کرده درگیرِ بلایایم فراق کربلا

در قیامت مطمئنم میشوم خسران زده
میزند آتش به فردایم فراق کربلا!