زِ شهریارِ دل آرا وزد شمال و نسیم
دماغِ مجلسیان را نموده پُر زِ شمیم
به مستحقِّ گرفتار مژده باید داد
رسیده است به بازار بذلِ مردِ کریم
زِ جای خیز و قدح پر زِ آبِ استغفار
بنوش و غسل نما در میانِ بحرِ رحیم
بزن به فرقِ جهالت تو مشتِ دانا را
که رَهبَر آمده است تا دهد تو را تعلیم
حکایتی است به قرآن زِ حکمتِ لقمان
به مکتبِ حسن آید شود چو مردِ حکیم
اِمام عسکَریّ ما جمیعِ خیلِ ملک
به درگهش همه خم گشته از رهِ تعظیم
به روزِ هشتمِ ماهِ رَبیع بُد ثانی
قدم زده است چو خورشید اندر این اِقلیم
نظر زِ دیدهء دل کن به سوی سامره
هزار فوجِ ملک هست از سرِ تکریم
برای فیض به درگاهِ او ستاده نگر
هزار موسی و عیسی چه بندگانِ ندیم
سَخاوت از علیّ مرتضی گرفته حسن
به اِرث برده زِ اَحمد صفای خُلقِ عظیم
رضای او به رضای خدای در هر باب
به آستانهء حقّ دارد او سرِ تسلیم
هزار حیف که در فصلِ نوجوانی او
شَهید گشت زِ جورِ مخالفانِ لَئیم
چقدر جور و جفا دید سبطِ پیغمبر
گذشت از سرِ دنیا و لذت و زر و سیم
(یگانه) از مَهِ دین عسکری همی خواهد
که روزِ حشر نجاتش دهد زِ نارِ جحیم
زِ بعد مدحِ حسن مدحِ مهدیش گویم
صفا دهد به جهان و به سر نَهد دِیهیم
- سه شنبه
- 30
- شهریور
- 1400
- ساعت
- 19:39
- نوشته شده توسط
- یوسف اکبری
- شاعر:
-
ناشناس ؟؟؟
ارسال دیدگاه