جنت که خود به نام شبستانِ فاطمه است
سجاده ای به گوشهء ایوان فاطمه است
بالِ فرشتگانِ خدا غرق حسرت است
خاکِ گلیمِ حُجرهِ طفلانِ فاطمه است
نامِ علی شده به عدد با نمک یکی
نامِ علی خودش زِ نمکدانِ فاطمه است
فرمود مُصطفی که فدایش شود پدر
روحی که هست در تنم از آنِ فاطمه است
وقتی که روحِ فاطمه در جسمِ اَحمد است
جانِ علی و آل علی جانِ فاطمه است
تنها نه جلوه گاهِ رُخش مهر و ماه شد
چشمانِ حیدر آینه گردانِ فاطمه است
جایی که جُود و بخششِ پرودگار هست
بخشش به روزِ حشر به فرمانِ فاطمه است
عارف کسی شده است که زَهراست قطب اوست
فانیِّ در وَلی شدن عرفانِ فاطمه است
از جانِ خود به پای وِلایت گذشته او
اسلام وام دار زِ ایمانِ فاطمه است
فرمانده قیام برای اِمام اوست
ظالم شکست خوردهء میدانِ فاطمه است
بیداری و بصیرت و عزم و جهاد و فتح
یک جلوه از اُبُهتِ طوفانِ فاطمه است
کشتار نه؛ هدایت و هشیاری بشر
در قلب ذرّه ای است که تابانِ فاطمه است
در سایهء ولایتِ فرزندِ مرتضی
ایران سپاهِ حیدر و ایران فاطمه است
عالم تمام ملک علی شیرِ لا فتی است
ایران میانِ این همه اُستانِ فاطمه است
در آستانِ قُدسِ رضا نور مادری است
یعنی رضا نگینِ سلیمانِ فاطمه است
ما سر بلند و سینه ستبر و سر آمدیم
این اقتدار ما زِ شهیدان فاطمه است
با این حساب قبرِ شهیدانِ بی پلاک
پایین پای مرقدِ پنهانِ فاطمه است
مشهور شد حسن به کرامت در اَهلِ بیت
خوانِ حسن نتیجهء احسان فاطمه است
عالم تمام بی سر و سامانِ کربلاست
اما حسین بی سر و سامانِ فاطمه است
آن که به او همه شهدا غبطه می خورند
با هر دو دست ،دست به دامانِ فاطمه است
بخشیده می شوند همه با دو دست که
چون مُصحفِ شریف به دستانِ فاطمه است
تیغِ کلام و خطبهء زینب به شهرِ شام
تفسیرِ آیه آیه قرآن فاطمه است
حُجت تمام کرد به آیات و مُحکَمات
این اشک ها زِ غربتِ برهانِ فاطمه است
عشقِ علی چنان زده آتش به جان او
در مشتعل زِ سینهء سوزانِ فاطمه است
در بارگاهِ قدس که جای ملال نیست
چشمانِ قدسیان همه گریان فاطمه است
مانده است ذوالفقارِ علی در نیامِ صبر
قلبِ خدای صبر پریشانِ فاطمه است
شرمنده شد علی زِ پیمبر که گفته بود
شیرِ خدا همیشه نگهبانِ فاطمه است
- سه شنبه
- 30
- شهریور
- 1400
- ساعت
- 20:35
- نوشته شده توسط
- یوسف اکبری
- شاعر:
-
لا ادری
ارسال دیدگاه