نخواهد منشي عشقم قلم جز شاخه طوبا
نجويد صفحه اي غير از حرير و سندس و ديبا
نبايد تار و پود آن مگر از گيسوي حورا
پس آنگه دستياري بايد او را از يد بيضا
نگارد تا دبير عشق مدح زينب كبري
به اثبات مقام زينبي شاهد در اين مطلب
ملقب بودنش صديقه و خود فاطمي منصب
رقم بر صفحه ي ايجاد نام ناميش زينب
چه زينب زيور آغوش مادر بود و زين اب
به عزت برتر از مريم به رتبت برتر از حوا
يگانه گوهري كه صدر زهرايش صدف گردد
كجا باشد روا سنگ بلايا را هدف گردد
مگو دختر صفات مام را كي متصف گردد
بيا بشنو ز من گر شبهه داري بر طرف گردد
ببين بار بلا را حامل آمد صورت از معنا
بحيرت شد عقول از صبر او در روز عاشورا
به روزي كايتي بود از قيام محشر كبري
چو از خون عزيزان بحر غم شد دامن صحرا
به طوفان بلا ايستاد همچون كوه پا بر جا
كه نام كشتگان راه جانان را كند احيا
مگو هرگز دم از جور سپهر و دور كوكب زد
نفس در هر نفس بهر رواج دين و مذهب زد
خط روشن سحر آسا به چهر ظلمت شب زد
زمانه سكه دولت از آن بر نام زينب زد
كه با انگشت صبر او كرد طومار وفا امضا
ز صبرش صبر در حيرت ز شانش ماسوا حيران
تعالي اله از اين جاه و جلال و قدر بي پايان
اسيران را همه رحمت يتيمان را همه احسان
ولي بر دشمنان دين همه تندي همه عصيان
بقربان جلالت زينبا دنيا و ما فيها
پس از انجام امر قتل شه كآ غاز غارت شد
زمين نينوا از عرصه محشر علامت شد
به زينب آن زمان بي نفخه صوري قيامت شد
مگو آزادگي پا بسته ي قيد اسارت شد
وليكن هر چه زيور بود يكجا رفت بر يغما
دمي بي پرده گفتن روي زينب را نه معذوري
نبود از مهر رخسارش عيان جز جلوه ي نوري
پر پروانه سوزد از شرار شمع كافوري
چه سان بيند فروغ مهر عالمتاب را كوري
چه نسبت ديده ي خفاش را با پرتو بيضا
نمودي صبر هر تير غمش بر قلب ريش آمد
نكردي شكوه هر جورش زقوم كفر كيش امد
به شهر كوفه اش اما نمي دانم چه پيش آمد
كه دردل باهمه صبرش غمش ازصبربيش آمد
بزد بر چوب محمل وا حسينا گو سر خورد را
(یتیما) بر دلت مهر حسيني امتياز آرد
بر او در كربلا شور و نوا سوز و گداز آرد
عراقي را ز لطف ان شه بسر حد حجاز آرد
نخواهد گر ترا بر قبر پاكش شاه ناز آرد
شكايت كن بزينب خواهرش از زاده زهرا
- شنبه
- 3
- مهر
- 1400
- ساعت
- 14:34
- نوشته شده توسط
- یوسف اکبری
- شاعر:
-
مرحوم مولانا یتیم
ارسال دیدگاه