حسن(ع) شدی که گدا فکر آب و نان نکند
به غیر رو نزند...غصه را عیان نکند

حسن(ع) شدی که بدانند خیلِ گمراهان
خدا به عشقِ دعایت عذابشان نکند

کلام نافذ تو، تا که هست؛ این دل من-
-هوای محفلِ عشاق و عارفان نکند

محبتَت پر از اعجاز و مرد شامی را
کسی به جز تو مسلمانِ مهربان نکند

مدام از کرمت میرسد برایش خیر
هر آنکه تکیه به احسانِ این و آن نکند

جزامیان و فقیرانِ دست-خالی را
کسی به جز تو سرِ سفره میهمان نکند

غریب و خسته و بی سرپناه خواهد ماند
کسی که خانهٔ امنِ تو را نشان نکند!