حال وهوای خانه با تو خوبتر بود
غمها ی دنیا روی قلبم بی اثر بود
آهسته همراهم شدی آهسنه رفتی
مثل نسیمی خوش که عمرش مختصر بود
از روز اول کار را تقسیم کردیم
کار من و تو ماندن با یکدگر بود
بودن کنارت ارزش نفرین شدن داشت
گوش علی بر طعنه های شهر کر بود
با یک لگد این زندگی پاشید از هم
ترسم همیشه از همین چشم نظر بود
دیروز درب خانه را تعمیر کردم
چیزی شبیه استخوان بر میخ در بود
گهواره ی خالی تکان دادن ندارد
از دست رفته محسنت اما اگر بود ...
دیشب شنیدم آرزوی مرگ کردی
ای کاش این دفعه دعایت بی اثر بود..
- پنج شنبه
- 9
- دی
- 1400
- ساعت
- 10:59
- نوشته شده توسط
- حسین فرجی
- شاعر:
-
حسین فرجی
ارسال دیدگاه